Εθελοντής στα Χρόνια της Πανδημίας

Κείμενο: Μαρία Μουρελάτου (Αναδημοσίευση από Liberal.gr)

Μιλήσαμε με έναν τέτοιο εθελοντή. Η Γεωργία Σταματίου, η οποία εργάζεται ως Quality Engineer στην εταιρεία Παπαστράτος, συμμετέχει αυτές τις μέρες ως εθελόντρια στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» στο Δήμο που διαμένει μετά από ένα κάλεσμα που έκανε η εταιρεία της προς όλους τους εργαζομένους προκειμένου να ενισχύσουν τους Δήμους της Ελλάδας στη διανομή τροφίμων και φαρμάκων σε ευπαθείς ομάδες.

Μια ακόμη εθελοντική ενέργεια στην οποία συμμετέχει μετά από ένα συγκεκριμένο περιστατικό, πίσω το 2011, του οποίου υπήρξε μάρτυρας και το οποίο καθόρισε όλη την μετέπειτα κοσμοθεωρία της όσον αφορά την σημασία του να προσφέρεις.

«Εγώ έχω ήδη πάρει ένα χρυσό μετάλλιο. Η κοπέλα με την οποία διαγωνίζομαι, όμως, δεν έχει κερδίσει κανένα. Ας το πάρει εκείνη». Αυτό γύρισε και είπε η Ελληνίδα πρωταθλήτρια των Special Olympics, που είχε ήδη κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στο ομαδικό, στον απορημένο προπονητή της. Eξηγώντας του με τον τρόπο αυτόν το γιατί δεν βάζει τα δυνατά της για να κερδίσει και στον ατομικό αγώνα θυσιάζοντας, χωρίς δεύτερη σκέψη, τέσσερα ολόκληρα χρόνια επίπονης προετοιμασίας προκειμένου να δώσει χαρά σε μια άγνωστη συναθλήτριά της.

Το συγκεκριμένο περιστατικό, που άκουσε η Γεωργία στην πρώτη της συμμετοχή σε εθελοντική δράση, στους Special Olympics του 2011 στην Αθήνα, ήταν για εκείνη «Ένα πολύ μεγάλο μάθημα ζωής, το οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ. Κατάλαβα δηλαδή ότι δεν χρειάζεται να έχουμε τα πάντα, μπορούμε να αφήνουμε κάτι και για τον άλλον».

H Γεωργία συμμετέχει εθελοντικά από τότε σε πάρα πολλές δράσεις ΜΚΟ αλλά και σε πολλές εθελοντικές δράσεις που οργανώνονται από την εταιρεία της. «Είναι πολύ όμορφο να συμμετέχεις με συναδέλφους σου σε όμορφες πρωτοβουλίες. Είμαι τυχερή γιατί βρίσκομαι σε μια εταιρεία τα τελευταία 30 χρόνια, η οποία έχει κοινωνική ενσυναίσθηση και μας δίνει την ευκαιρία να αξιοποιούμε την εθελοντική μας διάθεση μέσα από σημαντικές δράσεις. Τρέχουμε στο Μαραθώνιο ενισχύοντας το έργο ΜΚΟ, οργανώνουμε ομαδικούς καθαρισμούς παραλιών, στήνουμε φιλανθρωπικά bazaar, στηρίζουμε κοινωνικά συσσίτια και πολλά άλλα».

Για την Γεωργία ήταν απολύτως αυτονόητο να ανταποκριθεί θετικά στην πρωτοβουλία που οργάνωσε η εταιρεία της πριν από λίγες εβδομάδες για την ενίσχυση των Δήμων. Μαζί με ακόμη 240 συναδέλφους της από την Παπαστράτος είναι στη διάθεση 112 Δήμων σε όλη την Ελλάδα για να πάνε από σπίτι σε σπίτι τα τρόφιμα και τα φάρμακα πολιτών που δεν μπορούν να μετακινηθούν.

«Πήγαινα στο σουπερμάρκετ ή στο φαρμακείο για ηλικιωμένους και οικογένειες που -λόγω των περιοριστικών μέτρων- δεν μπορούν να πάνε, προτού υπάρξει αυτή η συντονισμένη δράση από την εταιρεία μου. Το ότι θα μπορούσα να το κάνω αυτό οργανωμένα ήταν φανταστικό. Πολλοί γνωστοί με ρωτάνε: “Δε φοβάσαι μην κολλήσεις;”. “Φυσικά και φοβάμαι” είναι η απάντηση. Ωστόσο αυτό είναι ο εθελοντισμός. Να αφήνεις την άνεσή σου, να προσφέρεις το χρόνο σου για κάτι που πιστεύεις ότι είναι πολύ σημαντικό».

Όσον αφορά τη διαφορά του να είσαι εθελοντής εν μέσω Covid-19, σε σχέση με πριν, η Γεωργία επισημαίνει πως «Το συναίσθημα της εθελοντικής προσφοράς είναι πάντα συγκινητικό. Το “ευχαριστώ” στα μάτια του άλλου είναι ανεκτίμητο. Στην εποχή της πανδημίας βλέπεις ένα παραπάνω νοιάξιμο για σένα, γιατί καταλαβαίνει ο άλλος πιο συγκεκριμένα τους κινδύνους που μπορεί να έχεις βγαίνοντας έξω. Θέλω να ελπίζω πώς όταν βρεθεί ξαφνικά κάποιος να είναι αποδέκτης του εθελοντισμού, όπως συμβαίνει σε αρκετούς αυτή τη στιγμή, θα το σκεφτεί κι εκείνος την επόμενη φορά να προσφέρει, όταν θα του το επιτρέπουν οι συνθήκες. Ας είναι ο Covid-19 ένα μάθημα για την αξία της αλληλεγγύης που θα το κρατήσουμε και την επόμενη ημέρα».

Η Γεωργία παραμένει πιστή στο μότο της ότι «Αν διαλέγεις τον εθελοντισμό για να προβληθείς,  δεν κάνει για σένα. Αν δεν το νοιώθεις, απλά μην το κάνεις», και για αυτό είχε ενδοιασμούς στο να μιλήσει συγκεκριμένα για την δική της δράση. Ο μόνος λόγος που άλλαξε γνώμη είναι γιατί θεωρεί ότι ενδεχομένως ένα τέτοιο άρθρο, κάθε τέτοιο άρθρο, μπορεί να αποτελέσει δυνητικά αφορμή ώστε περισσότεροι άνθρωποι να νοιώσουν την χαρά του να προσφέρουν σε όσους το έχουν ανάγκη, όχι μόνο τώρα εν μέσω πανδημίας, αλλά και μετά.