Κωνσταντίνα Ψαρράκου: «Οι γυναίκες πρέπει να επικοινωνούν ανοιχτά τις φιλοδοξίες τους και να τις διεκδικούν, σχεδιάζοντας παράλληλα το πλάνο ανάπτυξής τους»

«Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να δώσω μια συμβουλή στον νεότερο εαυτό μου, θα του έλεγα να επενδύει περισσότερο χρόνο στο χτίσιμο ανθρώπινων σχέσεων. Γιατί, καμία φορά, το ταξίδι προς την επαγγελματική ανέλιξη μπορεί να είναι αρκετά μοναχικό. Είτε γιατί κάποιοι δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς μας, είτε γιατί εμείς θα έχουμε μεγάλη προσήλωση στο στόχο μας. Ωστόσο, στο ταξίδι δεν έχει σημασία τόσο ο προορισμός όσο οι άνθρωποι που έχουμε κοντά μας. Οπότε, όταν κάποια στιγμή τα φώτα σβήσουν και η καριέρα θα τελειώσει, θα πρέπει να κοιτάξουμε δίπλα μας και να υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπάμε, που μας αγαπούν και που είναι πραγματικά εκεί για εμάς. Άνθρωποι με τους οποίους μπορούμε να επικοινωνήσουμε αληθινά και βαθιά».

Με τον τρόπο αυτό, και εν μέσω ενθουσιωδών χειροκροτημάτων από το κοινό, απάντησε η Κωνσταντίνα Ψαρράκου στη σχετική ερώτηση της συντονίστριας δημοσιογράφου Κατερίνας Ι. Ανέστη. Ολοκληρώνοντας την παρουσία της στο πάνελ «Γυναικείο Leadership σε έναν Ανδροκρατούμενο Χώρο» που έλαβε χώρα στο πλαίσιο της ημερίδας «Women Who Dare: Οι Γυναίκες που Αλλάζουν τον Κόσμο. Η Ανατροπή είναι Γυναικεία Υπόθεση», που με επιτυχία οργάνωσαν το Harper's Bazaar Greece και το Womantoc του Ομίλου Αττικών Εκδόσεων σε συνεργασία με το Κέντρο Μελετών Πολιτικής για το Φύλο και την Ισότητα (ΚΕΜΕΦΙ).

Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου πάνελ, στο οποίο συμμετείχαν επίσης η Γιάννα Ανδρονοπούλου (CEO της Microsoft Hellas), η Μαρία Σπανού (Owner Jaguar Land Rover, Spanos Luxury Cars) και η Ιωάννα Τζώρτζη (Owner Jaguar Land Rover, Tzortzis S.A.), ήρθε στο προσκήνιο -μεταξύ άλλων- η συζήτηση περί της ίσης γυναικείας εκπροσώπησης και της ανάγκης ή μη ύπαρξης ποσόστωσης σε εταιρίες και οργανισμούς, στους οποίους οι γυναίκες δυσκολεύονται να ανελιχθούν εξαιτίας του φύλου τους.

Ένα ζήτημα για το οποίο η Γενική Διευθύντρια μη Καιόμενων Προϊόντων της Παπαστράτος δήλωσε σχετικά: «Είναι μεγάλο λάθος το να βάζουμε ταμπέλες με βάση το φύλο, γιατί ο καθένας μας είναι μια μοναδική οντότητα, με ξεχωριστή προσωπικότητα. Ούτε πιστεύω ότι υπάρχουν κλάδοι όπου, λόγω της φύσης του αντικειμένου, είναι ικανότεροι οι άντρες ή οι γυναίκες να αναλάβουν κάποια καθήκοντα. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να παίρνουν τις θέσεις λόγω ικανοτήτων και όχι λόγω φύλου. Για αυτό και, αν έδινα μια συμβουλή στις εταιρίες, θα ήταν ότι άντρες και γυναίκες έχουν διαφορετικό ρόλο στο τραπέζι των αποφάσεων και ότι είναι μόνο ωφέλιμο το να έχουμε ίση αντιπροσώπευση και από τα δυο φύλα».

Προσθέτοντας ωστόσο ότι: «Από την εμπειρία μου τα τελευταία 20 χρόνια και έχοντας διοικήσει αρκετές γυναίκες, όντως διακρίνω κάποια χαρακτηριστικά τα οποία τα συναντούμε λίγο συχνότερα στις γυναίκες. Το πιο σημαντικό νομίζω είναι η προσαρμοστικότητα. Από τη φύση μας, επειδή καλούμαστε να παίξουμε πολλαπλούς ρόλους στην καθημερινότητά μας, μας βγαίνει λίγο πιο εύκολα ως γυναίκες. Και, αν σκεφτούμε λίγο από την αρχή της ιστορίας του κόσμου ποια είδη είναι εκείνα που επιβιώνουν, δεν είναι τα δυνατότερα άλλα αυτά που μπορούν και προσαρμόζονται».

Πέρα από την προσαρμοστικότητα η κ. Ψαρράκου τόνισε επίσης τη σημασία της ενσυναίσθησης και της συναισθηματικής νοημοσύνης ως σημαντικές δεξιότητες που κατέχουν οι γυναίκες και μίλησε για την πεποίθησή της ότι οι γυναίκες σε θέση ευθύνης είναι αρκετά πιο συμπεριληπτικές, δίνοντας φωνή σε όλα τα μέλη των ομάδων τους. Κάτι που αυξάνει την πιθανότητα εύρεσης πιο δημιουργικών λύσεων σε προβλήματα ή σε ανάπτυξη στρατηγικών.

Συγκεκριμένα για το θέμα της ανάγκης ή μη ύπαρξης ποσόστωσης στις εταιρείες, η Γενική Διευθύντρια μη Καιόμενων Προϊόντων της Παπαστράτος τόνισε ότι: «Είναι πολύ λυπηρό που συζητάμε σήμερα το θέμα της ποσόστωσης. Παρόλα αυτά, είναι αναγκαίο για να μπορέσουμε να προστατέψουμε τις γυναίκες, μέχρι να φτάσουμε εκεί που πρέπει. Εμείς στην Παπαστράτος έχουμε θεσπίσει το 40% ως ελάχιστο ποσοστό γυναικών σε διοικητικές θέσεις, ενώ φροντίζουμε στις καινούργιες προσλήψεις τουλάχιστον το 50% να είναι γυναίκες. Μάλιστα, το 2023, το ποσοστό αυτό έφτασε το 60% που είναι πολύ θετικό. Επιπλέον, όσον αφορά για όλες τις θέσεις της ανώτερης διοίκησης, φροντίζουμε πάντα να υπάρχουν γυναίκες υποψήφιες».

Άξια επισήμανσης ήταν επίσης η τοποθέτηση της κ. Ψαρράκου, που είναι και η ίδια μητέρα δύο παιδιών, όσον αφορά το στερεότυπο που θέλει τις γυναίκες να μην μπορούν να συνδυάσουν τη μητρότητα με την καριέρα: «Εμείς οι ίδιες έχουμε το 100% της ευθύνης για την εξέλιξη της καριέρας μας. Πρέπει καταρχάς να επικοινωνούμε ανοιχτά ποιες είναι οι φιλοδοξίες μας. Νομίζω ότι από εκεί ξεκινάνε όλα, γιατί πολλές γυναίκες δεν τολμούμε καν να ξεστομίσουμε τι έχουμε στο μυαλό μας. Επίσης πρέπει να ζητάμε feedback, όσον αφορά τι είναι αυτό πάνω στο οποίο πρέπει να δουλέψουμε για να πάρουμε τον επόμενο ρόλο, και να έχουμε ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο ανάπτυξης του εαυτού μας. Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό το να έχουμε ένα εσωτερικό δίκτυο υποστήριξης και να χτίζουμε σχέσεις, καθώς μερικές φορές οι ανώτεροι μας έχουν άποψη για εμάς κυρίως από αυτά που θα ακούσουν από τρίτους και όχι απαραίτητα από την απευθείας συνεργασία μαζί μας. Κάτι που λέω πολύ συχνά στην ομάδα μου είναι ότι ‘είστε έτοιμοι να ανέβετε στην επόμενη ιεραρχική βαθμίδα όταν θα αρχίσετε να το ακούτε από τους συναδέλφους σας. Αυτοί είναι που θα σας αναγνωρίσουν’. Αλλά το πιο σημαντικό από όλα, νομίζω, είναι το να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ».

Ένα ακόμη στερεότυπο, τέλος, που καταρρίφθηκε από την κ. Ψαρράκου στο πλαίσιο της συμμετοχής της στο πάνελ, ήταν αυτό που θέλει τη διάκριση να είναι κάτι που δέχεται πάντα μια γυναίκα από έναν άντρα. Με την ίδια να μοιράζεται με το κοινό μια περίπτωση bullying στον χώρο εργασίας που δέχθηκε από ανώτερή της: «Στη δική μου περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν θετικό. Δεν συμβαίνει, όμως, πάντα έτσι. Είναι πολύ σημαντικό να μιλάμε, να έχουμε φωνή, γιατί με τον τρόπο αυτό σήμερα προστατεύουμε τον εαυτό μας και αύριο μπορούμε να προστατέψουμε και κάποιον διπλανό μας. Μόνο με διαφάνεια, ρίχνοντας φως και αποφεύγοντας το σκοτάδι, θα μπορέσουμε πραγματικά να αλλάξουμε κάποια στιγμή αυτό που συμβαίνει. Αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν δύναμη από την πεποίθησή τους ότι δεν θα μιλήσουμε. Όταν λοιπόν βλέπουν ότι το ‘θύμα’ αρχίζει να αντιδρά νομίζω ότι εκεί αρχίζουμε και αποδυναμώνουμε και αποθαρρύνουμε αυτού του τύπου τις συμπεριφορές».