Τι πρέπει και μπορούν να κάνουν οι επιχειρήσεις για να ενισχύσουν τον εθελοντισμό

Κείμενο από τον Φίλιππο Κόλλια για την Athens Voice (αναδημοσίευση)

Αν εξαιρέσεις εκείνους τους -γεμάτους πάθος, ανθρωπιά και αλληλεγγύη- ανθρώπους που μοιάζoυν να έχουν γαλουχηθεί από μικροί με την φιλοσοφία του εθελοντισμού, εκείνους που δεν περίμεναν δηλαδή καμία πανδημία προκειμένου να συνειδητοποιήσουν την αξία της ανιδιοτελούς προσφοράς, όλοι εμείς οι υπόλοιποι φαίνεται ότι χρειαζόμαστε το κάτι παραπάνω προκειμένου να μπούμε -με συνέπεια και συνέχεια- σε αυτή τη διαδικασία.

Δεν λείπουν από τους περισσότερους  οι καλές προθέσεις. Απλώς, αρκετά συχνά, οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι τόσο πιεστικοί που ο εθελοντισμός γίνεται ένα από τα πράγματα που πάντοτε θέλαμε να κάνουμε, αλλά ποτέ δεν βρήκαμε το χρόνο όντως να το πραγματοποιήσουμε. Δεν βρήκαμε π.χ. τον χρόνο να το ψάξουμε αρκετά ώστε να καταλήξουμε πως μπορεί η προσφορά μας να έχει το μεγαλύτερο αντίκτυπο. Ή δεν είχαμε την ευκαιρία, επειδή ενδεχομένως δεν είχαμε κανέναν εθελοντή στον κοινωνικό μας περιβάλλον, να μας δείξει  πώς μπορούμε να μετατρέψουμε τις προθέσεις μας σε απτή και μετρήσιμη δράση.

Και εδώ είναι που μπαίνει στην εξίσωση ο κρίσιμος ρόλος των μεγάλων επιχειρήσεων οι οποίες, σύμφωνα με αρκετές πρόσφατες διεθνείς έρευνες και παγκοσμίου φήμης trendspotters, αποτελούν, προχωρώντας στην μετα-πανδημική πραγματικότητα, έναν βασικό παράγοντα αλλαγής. Ανεξαρτήτως αν συμφωνείς ή διαφωνείς με την παραπάνω άποψη, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ρόλος τους, όσον αφορά την εδραίωση και την γιγάντωση του εθελοντικού κινήματος, είναι κάτι παραπάνω από κομβικός

Μια τέτοια περίπτωση, και η αφορμή για αυτό το άρθρο, αποτελεί η -πολλάκις βραβευμένη ως κορυφαίος εργοδότης- Παπαστράτος που μόλις ανακοίνωσε πέντε σημαντικές πρωτοβουλίες για την αγορά εργασίας και το ανθρώπινο δυναμικό της. Μια εκ των οποίων είναι μια νέα Πρακτική Εθελοντισμού στο πλαίσιο της οποίας κάθε εργαζόμενος θα δικαιούται έως και 5 ημέρες άδειας μετ’ αποδοχών για αντίστοιχο χρόνο που έχει προσφέρει σε εθελοντικές δράσεις της επιλογής του εκτός εργασιακού χρόνου (π.χ. σε Σαββατοκύριακα ή στην άδεια του). Τι λέει δηλαδή η εταιρεία στους εργαζομένους της: Σε επιβραβεύω με επιπλέον χρόνο (εργάσιμο αυτή τη φορά), για το εθελοντικό έργο που έχεις ήδη αναλάβει στον προσωπικό σου χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο σε προτρέπω και σε περαιτέρω εθελοντική δράση και όλο αυτό γίνεται μια συνεχώς τροφοδοτούμενη αλυσίδα προσφοράς. 

Αν συνυπολογίσεις ότι η  Παπαστράτος έχει γύρω στα 1.000 άτομα προσωπικό, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία θα μπορούσε να σημαίνει εν δυνάμει 5.000 επιπλέον μέρες αφιερωμένες στον εθελοντισμό, εντός του 2021 μόνο.  Ένα νούμερο που δείχνει με τον πλέον τρόπο την κρίσιμη επίδραση που μπορούν να έχουν αντίστοιχα προγράμματα από εταιρείες του μεγέθους και της επιρροής της Παπαστράτος. Δεν είναι τυχαίο μάλλον ότι περισσότεροι από 200 εργαζόμενοι της συγκεκριμένης εταιρείας είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμα και είχαν συμμετάσχει στο πρώτο κύμα της πανδημίας στο πρόγραμμα των Δήμων «Βοήθεια στο σπίτι» μοιράζοντας τρόφιμα και φάρμακα σε όσους δεν μπορούσαν να μετακινηθούν.

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε και κάτι που δεν είναι άμεσα μετρήσιμο όταν μιλάμε για τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Την πολλαπλάσια θετική επίδραση που έχει το να νοιώθεις ότι η εταιρεία σου και οι συνάδελφοί σου ασχολούνται ενεργά και ουσιαστικά με την προσφορά και ότι εσύ ο ίδιος αποτελείς μέρος αυτού του μεγαλύτερου σκοπού. Και εάν το πάμε και ένα βήμα παρακάτω, μιλώντας με την εταιρική ορολογία, πόσο πολύ αυξάνεται η δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στην εταιρεία όταν αισθάνονται έτσι. Είναι μια τριπλή εξίσωση, κοινωνία – επιχείρηση – εργαζόμενος, από την οποία όλοι βγαίνουν κερδισμένοι.

Έχοντας αποδείξει στον εαυτό μας, τους περασμένους δώδεκα μήνες, του τι μπορούμε να καταφέρουμε όταν όλοι δουλεύουμε μαζί, είναι πραγματικά κρίμα να μην εφαρμόσουμε αυτό το δίδαγμα προκειμένου να κάνουμε τον εθελοντισμό κομμάτι του εθνικού μας DNA.